Kompozytorzy
Kompozytor_1
Kompozytor_2
Kompozytor_3
Kompozytor_4
Kompozytor_5
Kompozytor_6
Tło historyczne
Tło historyczne
Instrumentalna Muzyka Baroku
Formy muzyczne
Instrumenty
Inne
Nasze Gimnazjum
Nasza klasa
BibliografiaAutorzy
|
Skrzypce
Skrzypce jest to - instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych. Korpus rezonansowy skrzypiec składa się z 2 płyt drewnianych — wierzchniej (świerk) z 2 otworami rezonansowymi, tzw. efami, i spodniej (jawor) — przyłączonych boczkami. Do korpusu jest przytwierdzona szyjka z naklejoną podstrunnicą (heban), zakończona zwiniętą spiralnie główką, tzw. ślimakiem; 4 struny strojone w kwintach (g, d1, a1, e2), przymocowane w dolnej części do strunociągu, oparte na podstawku przenoszącym drgania na wierzchnią płytę rezonansową, są nawijane na kołki osadzone w komorze główki. Struny skrzypiec pociera się smyczkiem (arco) lub szarpie się palcami (pizzicato), stosuje się też pocieranie strun drzewcem smyczka, uderzanie drzewcem w struny, żabką smyczka lub palcem w płytę rezonansową itp. W celu uzyskania specjalnych efektów na struny nakłada się niekiedy tłumik. Najstarsze wiadomości o skrzypcach pochodzą z polskich dokumentów z połowy XV w., pozwalających przypuszczać, że skrzypce są rozwiniętą formą polskiego instrumentu ludowego, któremu rodzimi lutnicy nadali w początkach XVI w. nowy kształt, zapożyczony od włoskiej liry da braccio. Skrzypce i ich odmiany (altówka, wiolonczela) zajęły na początku XVIII w. miejsce wypartych przez siebie viol.
[1][2]
|
r.
|